Życie jak złom

 Przychodzisz do  mnie  często  nocą

Czasami sama czasami z  kolegą

I  Oczki  już mi się  mocno  pocą

A nie rozumnie pewnie dlaczego

Czemu we śnie wszystko takie  proste

Takie przyjemne i takie miłe

A  życie nasze jest   takie ostre

Jak  się urodzisz   zaraz widzisz schyłek

Lata mijają nadzieje gasną

Wszystko boli  chorób    coraz  więcej

Może powróci jeszcze  nadzieja wiosną

Bo już zbyt często opadają ręce

Miłość zbyt płytko  korzenie  wbija

Złość się rozkrzewia i  w serce wplata

I często z tego wychodzi chryja

A czas  ucieka i   szkoda lata

Gdzie nasze  szczęście gdzie ten nasz raj

Gdzie można znaleźć przyjazny Dom

Ty nasz losie  tylko   nam to  daj

Bo nasze życie  to   przecie  już złom