Gdy słoneczko rano wstaje
każdy wnuczek się budzi
kwiaty Babci swojej daje
cały dzień się dla niej trudzi
Bo wiadomo to od zawsze
że kto Babcie swoją ma
życie jego jest łaskawsze
od pierwszego jegodnia
Ona czuwa jak aureola
kocha pieści wnusie swe
a gdy przyjdzie niedola
pierwsza daje serce swe
Smakołyki im kupuje
choć emeryturę małą ma
na wszystko sobie żałuje
ale wnukom zawsze da
Choć wnuki nie te same
dorastają jak młody las
maja swoją młodą mamę
ale wciąż kochają was
Ja swej Babci mało miałem
lecz pamiętam ją do dziś
wtedy bardzo ją kochałem
muszę dziś na cmentarz iść
A od wnucząt są życzenia
sto lat życia w zdrowiu wam
niech was każdy wnuk docenia
a ja od siebie buziak słodki dam